حجت‌الاسلام «قاسم صادقی» در تاریخ ۱۳۱۵/۷/۲ در شهرستان گرمه از توابع خراسان شمالی متولد شد. قاسم مادرش را در سن ۷ سالگی از دست داد و در نوجوانی شاهد مرگ خواهر و برادر جوان خود بود.
قاسم از سن ۱۰ سالگی شروع به تحصیل کرد و به سرعت در این راه پیش رفت و موفق شد. دوران ابتدایی را در دبستان مولوی گرمه تحصیل کرد و جزء دانش آموزان ممتاز بود.
وی در دوران کودکی در لیالی ماه مبارک رمضان، وقتی وارد مسجد می‌شد برعکس دیگر همسالانش که دوست دارند کنار هم باشند، اصلا به طرف بچه ها نمی رفت و در گوشه‌ای از مسجد تمام شب را به خواندن قرآن و ادعیه می گذراند.
قاسم در طول ماه مبارک رمضان در دو نوبت صبح و مغرب با صدای بلند بر بالای بام، اذان می‌گفت، چنان مردم به او اطمینان داشتند که می‌گفتند: تا قاسم اذان نگوید افطار نکنید.
وی در سن ۱۲ سالگی به حوزه علمیه مشهد رفت و نزد اساتید مبارز آن زمان آقایان ادیب نیشابوری، حاج آقا مدرس، آیتالله شیخ هاشم قزوینی، آیتالله شیخ مجتبی قزوینی و آیتالله میلانی تلمذ کرد و همزمان تحصیلات کلاسیک را تا دکترای فقه و حقوق اسلامی ادامه داد و سپس به عنوان استاد در دانشگاه تدریس را شروع کرد.
قاسم، دائم الوضو بود و همیشه در حال بحث و پاسخ به سوالات دینی بود و در حرکت انقلابی دانشگاه نقش مهمی داشت، او همچنین اهل مطالعه و تحقیق بود و برای اثبات و نشر حقایق اسلام به هر جا و هر مکان از دورافتاده‌ترین روستاها تا قلب شهرها، میادین و مدارس مختلف می‌رفت.
وی در سن ۲۹ سالگی ازدواج کرد که ثمره این ازدواج ۲ فرزند پسر به نام های محمد و علی و یک فرزند دختر به نام فاطمه بود.
قاسم ماهیانه مقداری از حقوق خودش را به طور مستمر در اختیار موسسات خیریه می گذاشت، همسرش می گوید: قاسم در حد توان به مخارج درمان بیماران چه خویشان و چه دیگران کمک می‌کرد و هر جا فقیر و دردمند و نیازمندی می شناخت، بی‌درنگ خودش را یار و مددکار او می‌دانست و بی‌تفاوتی در این راه را گناه می‌دانست.
در سال ۱۳۵۷ در اوج تظاهرات مردم مشهد، هنگامی که به ارتش دستور تیراندازی داده شد، چند گلوله به عبای وی اصابت کرد که به قول او «شهادت مجانی» نصیب او نشد.
قاسم صادقی در انتخابات اولین دوره مجلس شورای اسلامی با اصرار علمای بزرگ مشهد کاندیدا شد و با رای قاطع مردم مشهد به مجلس شورای اسلامی راه یافت و به عنوان عضو فعال کمیسیون فرهنگ و آموزش عالی در سنگر مجلس در خدمت اسلام بود.
وی دوست داشت به جبهه برود چندین بار تصمیم گرفت به جبهه اعزام شود ولی مجلس موافقت نکرد و اظهار داشتند که وجود شما در مجلس از جبهه واجب‌تر است. سرانجام قاسم صادقی در ۷ تیرماه ۱۳۶۰ به همراه ۷۲ تن از یاران امام بر اثر انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی در تهران به شهادت رسید و پیکر او در صحن آزادی حرم مطهر امام رضا (ع) به خاک سپرده شد.
از روحانی شهید قاسم صادقی چندین کتاب به نامهای «سفر»، «بحثی درباره خداشناسی»، «اصول عقاید»، «مناظره مسلمان و مادی»، «تکامل فلسفی از نظر اسلام» به جای مانده است.
مقام معظم رهبری در سفر خود به استان خراسان شمالی شهید قاسم صادقی را آیت استعداد معرفی کردند.