شهید محمدرضا نمکی در سال ۱۳۳۲ در بجنورد متولد شد. در بیست سالگی وارد هوانیروز شد. محمدرضا همزمان با یک سالگی دخترش در چهارم تیر سال ۶۷ همان طور که گفته بود به شهادت رسید.
از خلبانان بالگرد جنگنده (کبری) بود که در سال ۱۳۵۲ در هوانیروز استخدام شد. پس از گذراندن دوره‌های نظامی و پرواز، با اخذ گواهینامه خلبانی در پایگاه هوانیروز مسجدسلیمان با درجه ستوان سومی به انجام وظیفه پرداخت. خلبان نمکی را باید در کنار نظامیانی قرار دارد که فراز و نشیب فراوانی در عمر خدمت نظامی خود داشته‌اند. پرونده خدمتی او سرشار از مأموریت های متعدد و خطیر در پرواز و جبهه‌های جنگ است. انضباط دقیق، اراده قوی، ایمان و رشادت پرواز در مقابله با دشمن از خصلت‌های بارز این خلبان هوانیروز بود. سال‌های جنگ خاطرات پرشوری از او به جا گذاشته است.
در عملیات‌های متعددی حضوری مشهود و عملکردی برجسته داشت. این خلبان متبهر هوانیروز پس از ازدواج ۱۰ سال در آرزوی فرزند بود که به لطف الهی از این نعمت بهره‌مند شد. در تاریخ یکم تیرماه ۱۳۶۴ از جبهه با همسرش تماس می‌گیرد و جویای حال فرزند می‌شود. همسر در جواب می‌گوید (سه روز دیگر دخترمان یک ساله می‌شود. برای جشن تولدش حتما حضور داشته باش)خلبان نمکی می‌گوید برای دخترمان حتماً جشن تولد بگیر. حتی اگر من شهید شدم.
سه روز بعد در تاریخ ۶۷/۴/۴ این خلبان رشید و آرزومند هوانیروز گفته‌اش به حقیقت می‌پیوندد و به شهادت می‌رسد. پیکر سوخته او را در همان روزی که تولد یک سالگی فرزندش (سبا) بود به خانواده‌اش تحویل می‌دهند. مزار خلبان شهید هوانیروز سرتیپ محمدرضا نمکی در بهشت‌زهرای تهران می‌باشد.